Efes (Selçuk)

Efes, in het Nederlands ook wel Efeze genoemd (Engels: Ephesus), was gedurende de oudheid een grote Ionische haven- en handelsstad aan de westkust van Klein-Azië. Tegenwoordig hoort deze plaats bij de provincie Izmir, ten zuidwesten van het kleine plaatsje Selçuk. Efes is een toeristische trekpleister vanwege de rijke geschiedenis en de vele overblijfselen uit de bloeitijd van het Romeinse Rijk.

Efes is de belangrijkste archeologische plaats van Turkije. Rond 1100 voor Christus bestond het gebied uit een groep inheemse nederzettingen, gelegen rondom het heiligdom van de grote Aziatische vruchtbaarheidsgodin, Artemis van Efes.

Geschiedenis van Efes

Tijdens de Griekse oudheid heette dit gebied Ephesos. Het waren de Griekse Ioniërs die zich hier vestigden. Zij stelden de plaatselijke godin uit vroegere nederzettingen met hun Artemis gelijk. Hun leider, de zogenoemde stichter van Ephesos was Androclus. Rond 499 kwam het gebied onder Perzisch bewind. Vanaf 415 v.Chr. stond Efes tijdens de Peloponnesische Oorlog aan de kant van Sparta. Na 387 v.Chr. behoorde de stad weer tot Perzië. De stad groeide na het bewind van Alexander de Grote uit tot een van de belangrijkste hellenistische steden. Rond 298 v.Chr. woonden er rond de 100.000 mensen. Efes wordt ook genoemd in twee Bijbelboeken: De brief van Paulus aan de Efeziërs en in Handelingen van de Apostelen.

De tempel van Artemis

In 550 v.Chr. begon men met de bouw van de eerste tempel voor Artemis. Het duurde ongeveer 14 jaar voor deze klaar was. De aanwezigheid van de tweede grote tempel voor Artemis, die in 323 v.Chr. werd voltooid en als een van de Zeven wereldwonderen gold, kwam erg ten goede aan het aanzien van Efes. Deze tempel had namelijk een afmeting van 105 bij 50 meter, met maar liefst 127 Ionische zuilen van 18 meter hoog. Deze grote tempel werd in 262 na Chr. verwoest en leeggeroofd door de Goten. Ook voor de Mythologische figuur Hercules is er trouwens een poort terug te vinden in Efes.

De Romeinen hebben hun sporen achtergelaten

Gedurende het Romeinse Rijk ging het erg goed met Efes. Maar jaren later verzandde de haven waardoor de stad in het binnenland kwam te liggen. Hierdoor kon er nog nauwelijks handel gedreven worden en werd de stad langzaam maar zeker verlaten.
Tot op heden zijn er echter nog ontzettend veel bouwwerken uit het bloeiende Romeinse Rijk te bewonderen. Zo kun je er Romeinse baden en een Romeins toiletsysteem met stromend water vinden, vele tempelzuilen, de restanten van de indrukwekkende Bibliotheek van Celsus en een aardig goed bewaard gebleven theater. Dit theater, waar wel plaats was voor 24.000 mensen, werd gebouwd in de de 1e en 2e eeuw na Christus. Ook de Hadrianus Tempel is het bekijken waard.

Selcuk

Nadat de Turken in 1420 de stad innamen raakte Efes in verval. In Selcuk zijn overblijfselen uit de Turkse tijd terug vinden. Je kunt er onder andere de laat-Seltsjoekse Isa Bey moskee vinden en een Byzantijns-Seltsjoekse citadel. In deze citadel staat de Johannesbasiliek, waar het graf van apostel Johannes zou liggen.

Huis van de maagd Maria

Op de heuvel Aladağ, aan de andere kant van Efes, staat het huis van Maria (Turks: Meryem), dat gevonden werd op instigatie van visioenen van Anna Catharina Emmerich. Voor Maria is ter plaatse ook een kerkje gebouwd. Ook is de grot van de heilige Zeven Slapers te bezichtigen.

Efes trekt bijna heel het jaar door toeristen uit alle uithoeken van de wereld. Wil je Efes bezoeken in de zomertijd, neem dan zeker een petje, voldoende drinkwater en zonnebrand mee. ’s Zomers is het er door de ligging en het zand namelijk droog en heet, vergelijkbaar met een woestijn.