Emigreren is voor vele mensen een droom, sommige mensen maken van die droom werkelijkheid. Zo heb ook ik de stap genomen om mijn koffers te pakken en te vertrekken naar mijn grote liefde in Turkije.
Wonen in een land waar de zon altijd schijnt en waar elke dag wel iets te beleven is lijkt op het eerste gezicht geweldig. Na een tijdje verdwijnt echter het vakantiegevoel en kom je terecht in een wereld waar je, je flink zal moeten aanpassen en op vele zure appels zal moeten bijten.
Sinds een jaar ben ik onafgebroken woonachtig in Marmaris en ik geniet nog elke dag van de prachtige omgeving, de gezellige markt, de mensen en het zonnetje. Ik heb een leuke baan, een leuke vrienden groep, ik spreek de Turkse taal en mijn grote liefde dagelijks om me heen. Kortom, ik heb een prima leven in Turkije. Toch zijn er bepaalde zaken waar ik denk ik nooit helemaal aan zal wenen..
Turkse mentaliteit
Het zijn eigenlijk de kleine dingen, die mij na verloop van tijd dwars gingen zitten.
Afspraken op het laatste moment afzeggen, een half uur te laat komen of een afspraak gewoon helemaal vergeten, het gebeurt iedereen wel eens.
Toch is dit in Turkije vaak de dagelijkse gang van zaken. Zowel privé als zakelijk komt het minstens 6 keer per dag voor dat iemand te laat komt, afspraken niet nakomt of vergeet. Ik, als Nederlandse, kan me daar best aan irriteren, want zodra je zelf iets vergeet wordt het je direct kwalijk genomen.
Respecteren en gerespecteerd worden
Ik vind het mooi om te zien dat ouderen in Turkije in deze tijd nog steeds zeer gerespecteerd worden door de jongeren. Over het algemeen kunnen de Nederlandse jongeren daar echt nog iets van opsteken. Want waar zie je tegenwoordig nog dat er iemand opstaat voor een oude dame in de bus?
Zo respectvol er wordt omgegaan met ouderen in de Turkse samenleving, zo anders gaat het er aan toe in de Turkse zakenwereld.
De Turkse werkgevers voelen zich al vaak ‘meer’ dan de werknemers, want zij zijn immers de baas. Ik heb vaak het gevoel niet gerespecteerd te worden door mijn werkgever, de telefoon wordt zonder pardon opgehangen, er wordt geschreeuwd en er worden dingen gezegd op een toon die zelfs mijn ouders nog nooit zo hebben gezegd.
Ook wordt er verwacht dat je, jezelf 24 uur per dag beschikbaar toont voor je werk.
Bazige bazen kan dan wel heel normaal zijn in Turkije, maar als Nederlandse verwacht je toch op zijn minst wederzijds respect.
Masallah
Naast de Turkse mentaliteit en het ver te zoeken respect is er nog iets waar ik me behoorlijk aan kan storen. Ik hoef nog maar de deur uit te lopen en het begint al. ‘Wooow’, ‘cok guzel’ en ‘hey baby’ zijn alledaagse begroetingen.
Ik beken eerlijk dat ik me hierdoor zeer gevleid voelde tijdens mijn aller eerste vakantie in Turkije. Maar zodra je ergens een serieus bestaan probeert op te bouwen wordt het best vervelend. Natuurlijk werd ik in Nederland ook wel eens nagefloten, maar hier is het anders. Sommige mannen zien je als een waar lustobject, omdat ze nou eenmaal zo’n beeld krijgen van bepaalde vrouwen tijdens de zomermaanden. Best lastig af en toe om daar niet op in te gaan. Al kan ik een lach niet onderdrukken zodra er een jongentje van 8 ‘mas’Allah’ roept.
Maar toch..
Er zijn gelukkig veel meer plus punten dan deze bovenstaande drie minpunten.
Ik vind het leven hier heerlijk en ik geniet met volle teugen van elke dag.
Ik mis mijn leventje in Nederland, buitenom familie en vrienden, totaal niet. Je leeft hier dag bij dag en je denkt niet te ver vooruit, iets waar ik me prima in kan vinden.
Toch denk ik dat de bovenstaande minpunten vaak de redenen zijn waardoor mensen weer terug gaan naar Nederland. Het leven is nu eenmaal keihard, je werkt lange uren voor weinig geld en het respect is soms ver te zoeken. Ze zeggen dat je, je moet aanpassen aan de cultuur en gewoontes in het land waar je gaat wonen, maar daar ben ik het niet helemaal mee eens. Je kunt jezelf zoveel mogelijk aanpassen aan andere gewoontes, cultuur en leefwijze, maar je bent en blijft altijd een Nederlandse met soms totaal andere opvattingen. Je moet echt een middenweg proberen te zoeken, maar kan zomaar eens jaren duren..
Leuk geschreven en ben zelfs een beetje jaloers op je. Ik ben een paar keer in Marmaris geweest :heet: Helaas woon ik er niet 😐
11 jaar geleden ben ik gaan woen in turkije iederee verklaarde mij voor gek maar het is een paradijs waar men behulpzaam is en altijd de deur open heeft staan zonder een afspraak te moeten maken en wat wilders over de moslims zegt denk ik wilders kom naar turkije daar kan hij nog heel veel leren en zich dan beter met andere geloven bezig houden waar meer kinder sex voor komt en dat is een puntje van de ijsberg turkije is het land waar wij ons thuis voelen
Hey Daisy, leuk stukje en erg herkenbaar. Ik vraag me af hoe lang je er nu precies woont. Denken die fluitende jongens dat je een toerist bent ofzo?
Heb weleens van anderen gehoord dat als ze je eenmaal kennen ze zich dan wel normaal gedragen. Misschien is dit in Marmaris wel anders..
Ik was er vorige maand nog trouwens. Echt uitgestorven daar bij de Barstreet en langs het strand 🙂 Weer eens wat anders dan in de zomer.
Ik woon sinds een jaar in Marmaris en daarvoor heb ik Marmaris zo’n 13 vakantie bezoekjes gebracht!
Het is echt heel rustig, zo in de wintermaanden inderdaad. Ik vind het wel lekker, even afkoelen en even genieten van de rust haha.
Ja, klopt ook wel. In de buurt van ons vorige appartement had ik er ook (bijna) geen last meer van, maar in ons nieuwe apartement (centrum) zijn er altijd zoveel mensen op straat. Ook op de plaatsen waar ik vaak kom heb ik er bijna geen last van, het is echt net waar mensen me nog niet zo vaak hebben gezien. Nog een paar maanden en dan begint de zomer weer haha! Misschien heb ik er dan weer wat minder last van, want dan lopen er weer vrouwen in mini rokjes haha!
hallo ik wil graag reageren op het na fluiten van mannen je moet respect afdwingen je weet dat je in een ander land nu turkije wil leven pas je je aan zowel aan het cultuur als aan de gewoontes van het land dat verwachten wij toch ook van buitenlanders die in ons land wonen maar het oog ziet altijd van zich af ik zie hier nederlanders die niet en niet willen intregeren en wel kritiek op de buitenlanders die in nederland wonen die zich vast houden aan hun cultuur lieve mensen toon meer respect en laat iedereen in zijn waarde maar wijs niet naar een ander terwijl u zelf misschien nog erger bent gr jaap en meryem :turk
Helemaal mee eens.
Hoi Daisy, Ik ben benieuwd of het makkelijk was om een baan te vinden. Ik wil ook heel graag voor langere tijd naar turkije maar heb begrepen dat je daar niet mag werken..? Misschien weet jij er iets meer over, ik ben benieuwd.
Hee Lonneke.
Het ligt er een beetje aan wat voor werk je wilt gaan doen.. Een baan in het toerisme heb je zo gevonden alleen worden er vaak geen werkvergunningen gegeven, die je wel nodig hebt om legaal te mogen werken. Mocht je illegaal werken en ze pakken je dan wordt je voor 5 jaar het land uitgezet. Best riskant dus.
Ik kom al 18 jaar in marmaris zeker 1 keer per jaar en soms vaker
heb het nog steeds naar m,n zin daar
het voelt als thuiskomen
groetjes
helemaal mee eens!!:)het is zeker mijn 2de thuis marmaris ik kom er sins 2006 maar meestal 2 3 keer per jaar en het verveeld nooit daar.de mensen zijn daar allemaal zeer gast vrij.
groetjes. :turk:
Hoi,
Leuk verhaal en zeker herkenbaar. Na mijn vakantie ervoor gekozen om er te gaan werken als standplaatshostess voor een Nederlandse organisatie. Erg leuk en ook dan krijg je nog niet veel mee van de “harde wereld”. Totdat de winter eraan komt. Dan verandert Marmaris in een spookstadje. Wel een heel mooi spookstadje en je hebt eindelijk tijd voor elkaar. Maar voor mij is de taalbarrière nog ietsje groter. Ik spreek de taal nog niet vloeiend. En met mijn partner spreek ik vloeiend engels. Buiten de deur en met vrienden is dit soms lastig. Ik klets altijd graag mee en soms voel je je dan een beetje stom. Maar goed wat je zegt er zijn minpunten te bedenken, maar voor mij weegt het niet op tegen de positieve punten. Prachtige omgeving, mooi weer, lieve mensen, mooie cultuur, behulpzame mensen, mijn lieve verloofde en inderdaad het leven met de dag!
Hoe lang duurt die winter daar dan. Welke periode is laagseizoen en zijn er dan geen zaken open of overwinteraars, zoals aan de Costas?
Hallo beste emigranten.
Ik ben nog maar 2x in Marmaris geweest en voel mij daar elke keer thuis. Thuis in Nederland gekomen na de vakantie,heb je de stress van werk,hoge vaste lasten,nu ben ik werkloos geworden,op een onmenselijk manier,maar ja.
Nu is rond komen in super duur Nederland een strijd op leven of dood, Dan zie je pas de stille armoede in ons kikkerlandje. Het landje die veel geld naar arme landen stuurt,maar zijn eigen volk letterlijk de nek omdraaid.
Nederland is voor mij en mijn gezin een hel.
Wij gaan de roer geheel omgooien,en willen in Marmaris onze leven nieuw lucht inblazen.
Mijn voordeel is,dat ik daar familie heb wonen,die ons op weg helpt. Werk vinden zal niet zo’n groot probleem zijn,want mijn familie heeft een eigen zaak. Taal barriere? het zal mij een vreugde zijn,even goed je best doen en je spreekt in enkele maanden redelijk Turks. Ik wens iedereen,die deze stap wilt zetten,veel geluk en plezier. Een goede raad,wees niet bang,als je wilt,lukt het ook.