Gepofte kastanjes als snack op straat

Eerst is er van een afstand de rook. Dichterbij ruik je iets dat je doet denken aan barbecue. Maar dit is anders. De geur heeft iets weg van geroosterd vlees, maar veel subtieler.

‘Kestane kebab!’ (geroosterde kastanjes) roept de straatverkoper. Met een kleine metalen grip legt hij de warme kastanjes een voor een naast elkaar. Met liefde voor zijn product en liefde voor esthetiek legt hij ze in een mooie vorm.

Voordat hij de vruchten op de warme plaat van zijn karretje legt, maakt hij een inkeping met een scherp mesje om te voorkomen dat ze tijdens het roosteren ‘ontploffen’. Het roosteren gebeurt in een pan-vormig metalen schaal met gaten erin als een vergiet. Daaronder is het onzichtbare houtskoolvuur dat de kastanjes verwarmt.

Er zijn veel kastanjeventers in Istanbul. In de populaire toeristische wijken als Sultanahmet en Taksim hebben ze een vergunning nodig en krijgen ze gestandaardiseerde rood-wit karretjes van de deelgemeenten.

In de meeste andere wijken maken werkloze mannen hun eigen karretjes om wat geld te verdienen met de populaire snack in de volkswijken van Istanbul.

De tamme kastanje werd geïntroduceerd in Europa vanuit Sardis, in Klein-Azië (westkust van Turkije, 70 km van Izmir). De vrucht heette toen de ‘Sardische kastanje’. Het was een paar duizend jaar een belangrijk deel van de voeding in Zuid-Europa, Turkije en Zuid-West- en Oost-Azië. Vooral in bergachtige mediterrane gebieden waar geen graan groeide.

Tot de introductie van de aardappel, hadden vele gemeenschappen die in bosrijke gebieden woonden en geen tarwe hadden, tamme kastanjes als hun belangrijkste bron van koolhydraten.

De populariteit van de kastanje is de laatste paar eeuwen afgenomen, deels te wijten aan hun reputatie als “voedsel voor arme mensen”.

Verse kastanjes hebben ongeveer 180 calorieën (800 kJ) per 100 gram. Dat is veel lager dan bij walnoten, amandelen, noten en gedroogd fruit (ongeveer 600 Kcal/100 g). Kastanjes bevatten geen cholesterol en heel weinig vet, vooral onverzadigd, en geen gluten. Ongeveer 8 procent bestaat uit verschillende suikers.

Ik hou van gepofte kastanjes. Als ik een venter met zijn karretje zie, maak ik altijd een praatje en koop een papieren zakje met warme kastanjes. De structuur is vergelijkbaar met die van een gepofte aardappel, met een delicate, zoete en nootachtige nasmaak.

Dit is goedkoop finger food. Ze worden verkocht in verschillende maten papieren zakjes van 100, 150 en 400 gram. En ze kosten 4, 5 of 10 Turkse Lira. Als je een portie gekocht hebt, zal de verkoper zal je ‘Afiyet olsun’! (smakelijk eten) wensen.

Foto: Marc Guillet