Een van de meest interessante bezienswaardigheden van Cappadocië zijn de in het zachte tufsteen uitgehakte ondergrondse steden.
Aangezien Cappadocië in het verleden vaak onder allerlei aanvallen te lijden had, ontstonden deze steden voornamelijk om in tijden van gevaar als toevluchtsoord voor de bevolking te dienen. De meeste huizen in dit gebied zijn door middel van tunnels met deze steden verbonden. Ter verhoging van de veiligheid werden in de rotswoningen moeilijk toegankelijke ruimten, vallen en, indien noodzakelijk, dieper in de rotsen meer kamers uitgehakt. Zodoende nam het aantal gangen en galerijen toe en ontstonden de ondergrondse steden.
In deze ondergrondse woongebieden, die in tijden van gevaar ook voor langere tijd gebruikt werden, bevinden zich woonruimten, stallen, voorraad ruimten, kerken, wijnkelders, maaIstenen, zelfs begraafplaatsen, Iuchtkokers, een systeem om de communicatie tussen de verdiepingen onderling mogelijk te maken en rots blokken die voor verdedigings doeleinden gebruikt werden. Deze rotsblokken werden, op enkele uitzonderingen na, ter plaatse uit de rotsen gehakt.
Cappadocië bezit 200 ondergronds steden. Hoewel wij hier ook op prehistorische sporen stoten, is het niet bekend of er enig verband bestaat met deze steden.
Het oudste geschrift dat ons kennis verschaft over deze ondergrondse nederzettingen is “Anabasis” van de Griek Xenophon. Deze beschrijft hoe de Helenen in de ondergrondse steden Derinkuyu en Kaymakli ondergebracht werden. Zodoende kan met grote zekerheid gesteld worden dat deze steden uit de 4e eeuw v. Chr. dateren.
Het feit echter dat men in Cappadocië steeds weer rotsreliëfs en inscripties uit het laat Hititische tijdperk tegenkomt en men in het verdedigingssysteem van de Hititische steden meesterlijk aangelegde ondergrondse gangen (Potern) tegenkomt, versterkt het vermoeden dat de Hititen bij de bouw en uitbreiding van deze steden een rol gespeeld hebben. De gangen die in de Hititische steden aangetroffen worden, werden voornamelijk gebruikt om vijanden die tegen de stad optrokken in de val te lokken en dan in de rug aan te vallen. Indien het de Hititen waren die deze nederzettingen in de rotsen uitgehakt hebben dan was dit duidelijk uit militaire overwegingen gedaan. Daarom is het niet verbazingwekkend dat hier geen archeologische vondsten gedaan zijn. Het is bovendien ook mogelijk dat latere bewoners alle sporen van eerdere bewoners uitgewist hebben.
Alle vondsten die tot op heden in de ondergrondse steden gedaan zijn behoren tot het Byzantijnse tijdperk.
Het aantal ondergrondse steden die in het algemeen als toevluchtsoord dienden dan wel voor godsdienstige doeleinden gebruikt werden, nam in deze periode toe.
Door de in de 7e eeuw begonnen aanvallen van de Arabieren en Sasaniden werden de in Cappadocia gevestigde christenen gedwongen zlch in de ondergronds aangelegde toevIuchtsoorden terug te trekken.
Men veronderstelt dat ook de Seltsjoeken deze schuilplaatsen o.a. voor militaire doeleinden gebruikten daar in Cappadocia de Karavansaraien van de Seltsjoeken zich in een straal van 5-10 km. van deze ondergrondse steden bevinden. (Het Dolayhan Karavanserai nabij de ondergrondse stad in het dorp Til en het Saruhan Karavansarai In de buurt van ozkonak).
De belangrijkste ondergrondse vestigingen zijn die in Kaymakli, Derinkuyu, Mazi, Ozluce, Ozkonak, Tatlarin, Kurugol en Gokcetoprak.
bron: nevsehir.nl
