“Waarom kan je nou niet een keer een Turk leuk vinden?”
– “Waarom, ma? Gaat dat een verschil maken?”
“Dan heb je tenminste dezelfde waarden en normen. Bij iemand van een ander cultuur weet je dat nooit.”
– “Nee ma, dan heb jij dezelfde normen en waarden als die Turk. Niet ik.”
Dit soort gesprekken voer ik bijna iedere week met mijn moeder. Ze denkt oprecht dat als ik een relatie heb met een Turk, die langer zal stand houden. Want Turken geven minder snel op.
Soms lijkt het wel alsof de Turkse ouders niet willen accepteren dat de jonge Turken óók gewoon willen scheiden. Mijn moeder zit iedere woensdagmiddag met haar Turkse vriendinnen rondom de eettafel. De dames hadden het er laatst over dat ze graag willen dat hun kinderen met Turken trouwen. Terwijl ik naar ze luisterde, dwaalde ik af. Ik bedacht me dat vijf van de zeven vrouwen die aan tafel zaten, een gescheiden zoon of dochter hadden. Vijf van de zeven! En deze dames hadden Turkse schoondochters en schoonzonen!
“De Turken geven inderdaad minder snel op, ma. Maar dat is volgens mij niet omdat de jonge Turk meer waarde hecht aan het huwelijk. Hij doet alles om zijn huwelijk te redden omdat er een bepaalde druk op hem staat. Sommige ouders, ooms, tantes, grootouders en noem maar op, zien een scheiding als iets onbegrijpelijks en ervaren het als een intens pijnlijke gebeurtenis. Als een taboe. Dan is het wel logisch dat die Turk twee jaar langer getrouwd blijft. In die tijd verzamelt hij de moed om het aan zijn ouders te vertellen!”
“Het is niet meer zoals toen, ma. Jij zat in een andere wereld. Ik heb niet dezelfde waarden en normen.”
Klinkt realistisch en van deze tijd. Heb je dit stukje ook aan je moeder laten lezen Suna? 😉
Je moeder heeft niet helemaal gelijk, maar jij ook niet. Dat is mijn mening. Als je meer overeenkomsten hebt zijn dingen wel makkelijker, maar niet altijd. F.
je kunt niet oordelen of het verstandig is om wel of niet met een turk te trouwen als buitenlanders je kunt er niet van te voren van uit gaan dat het goed of fout afloopt maar dat kun je bij niet 1 huwelijk vaststellen maakt niet uit wat voor nationaliteit
@Freija: Ik heb het stuk aan mijn moeder laten lezen, maar het was niks nieuws voor haar. We hebben het bijna wekelijks over dit soort onderwerpen. We zijn het met elkaar eens, maar ook weer niet…is moeilijk uit te leggen. Ze kan zich er niet bij neerleggen dat het tegenwoordig anders gaat.
@Faruk @Meryem: Ik ben het eens met jullie beiden. Overeenkomsten zijn belangrijk, maar nationaleit zou niet uit hoeven te maken.
Het is modern om te scheiden de laatse jaren. Zowel in Nederland als in Turkije. Als is het in Turkije toch wel een stuk minder dan in Nederland. Misschien zijn ze ook wel “banger” om te scheiden?
Leuk stukje. Openhartig.
In Turkije wordt sneller getrouwd en vaak onder een bepaalde sociale druk. Als het niet door de familie is dan wel omdat de man het gevoel heeft minder aan verleidingen bloot te staan als hij is eenmaal getrouwd is. En een vrouw wordt nog steeds opgevoed met het idee dat trouwen de enige manier is om onder de druk van thuis uit te komen. En kinderen krijgen he… Als je langer dan een jaar getrouwd bent en nog niet zwanger is er toch echt is mis met je. Al vrouw dan. Of met je huwelijk. Scheiden is net zo snel besloten in Turkije als trouwen. Besnijden, dienstplicht en trouwen zijn in Turkije voor een Turkse jongen de dingen die hem een man maken. Een Turks meisje is pas na het moederschap een acceptabel persoon en moeder wordt je pas als je getrouwd bent. Getrouwde mannen hebben 8 op 10 ook nog een jonger vriendinnetje en vrouwen plegen vaker abortus dan dat zij aan anticonceptie gaan. Wat dat betreft is de vergelijking met NL helemaal niet te maken. Ongetrouwd kinderen krijgen, wel of niet trouwen, anticonceptie en sex voor of naast het huwelijk al deze aspecten zorgen ervoor dat een vergelijking niet te maken valt. Overigens, als gescheiden vrouw moet je financieel een gedegen positie hebben wil een andere man nog eens een huwelijk met je aangaan. Zeker als je als gescheiden vrouw kinderen hebt.
Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen!
Wanneer ik in mijn omgeving kijk naar relaties die mooi waren doordat de verschillen juist een uitdaging vormden kregen een ommekeer naarmate de partners ouder werden en op zoek gingen naar de eigen ik zoals geboren van mams. Scheidingen in Turkije zijn naar mijn visie dan ook wel in vermeerdering omdat Turkije in en tijdperk van sterke veranderingen zit. Visie van kind ouder scheelt hierdoor enorm.
Het belangrijkste is dat je elkaar ruimte en tijd geeft.
http://www.facebook.com/note.php?created&¬e_id=205643802810621
ik wilde ook een steentje bijdragen via mijn blog.
Uiteraard. Ik bedoelde ook niet dat het absoluut niet goed kan gaan. Er zullen heus ook uitzonderingen bestaan maar dit is wat ik in de praktijk meemaak en dat zegt wat.
Wat voor nationaliteit je partner ook heeft, het kan altijd fout gaan en dat is nooit leuk. Daarvoor trouw je natuurlijk niet.
@DigiGee helemaal mee eens! Het maakt niet uit wat voor nationaliteit je partner heeft, als het niet gaat dan gaat het niet. We noemen dat wel op zijn turks “kaderin” “je lot”. Ik ken genoeg vrienden die een NL partner hebben, maar uiteindelijk kom je na jaren cultuurbotsing tegen. Waardoor ze dan uit elkaar gaan..
Nationaliteit ZOU niet uit hoeven maken, schrijf je, Suna, in je reacties. Maar dat doet het dus WEL, begrijp ik. Ook bij jou. Het is echt een item. Zijn wij allen toch racistischer en discriminerender dan wij onszelf voorhouden?
Benieuwd of je nog meer schrijft, en dan ECHT persoonlijk, over je ervaringen met Turkse en Ned. mannen.
Ouders willen het beste voor hun kinderen. Wanneer je niet bekend bent met andere culturen is dat wat je wel kent, je eigen cultuur, het veiligst en zie je graag dat je kind trouwt met iemand van de eigen cultuur… Wanneer er tussen beide partners een hoge mate van respect is gaat een mixrelatie goed. Zodra er een van de twee de ander zijn/haar levenswijze probeert te laten volgen gaat het vandaag of morgen fout… Dat kan 2 jaar duren maar ook 20. Dat er in Turkije niet zo snel gescheiden wordt (alhoewel dat ook aan het veranderen is) komt enerzijds doordat men vaak getrouwd blijft voor het oog van….en voor de rest een eigen leven leidt, als vrouw niet durft want wat zal de familie zeggen en hoe ga ik in mijn onderhoud voorzien (niet iedereen is geschoold) en vrouwen krijgen het volle recht hier bij de rechtbanken. Mannen krijgen levenslang een alimentatieplicht die soms heel hoog is en velen scheiden alleen daarom al niet. Zeker niet als het vreemdgaan toch al oogluikend (voor de goede vrede) wordt toegestaan…..
leerzame reactie Ihlamur. En weet je, zoals je het turkse huwelijk omschrijft, is dat zo slecht nog niet. Beter dan de nederlandse relatie met die ‘romantiek’ en ‘passie’. Die worden dan verward met liefde en zo gauw ze weg zijn: hup scheiden. Echt dom. Bij elkaar blijven en vreemdgaan – aan beide kanten – het heeft wel wat. Ik kan er geen argument tegen bedenken.
Ik ken ook diverse relaties die zo ‘goed’ functioneren. Mijn eigen schoonzusters bijvoorbeeld. Soms eten mijn man en ik met zijn broer en vriendin en soms gaan we zondags ontbijten bij zijn broer en zijn vrouw en kind. Er wordt niet over gesproken maar alle betrokkenen weten er natuurlijk van. De kinderen van ‘vriendin’ en ‘vrouw’ kennen elkaar ook…..
In het begin was dat met mijn NL manier van denken wel raar maar alles went en als dat functioneert? Wie ben ik dan om erover te oordelen? Ik ben tenslotte de gastbewoner hier….
Ik ben er hier ook wel achter gekomen dat een duurzame relatie niet altijd gebouwd op romantiek en passie hoeft te zijn. Zodra de hersenen geen peptine, endorfine en fenylethylamine meer aanmaken (duurt gemiddeld 3 jaar) is de liefde immers over….en begint t echte leven. De kunst is dan respect op te blijven brengen maar als een huwelijk al op die basis is begonnen verwacht je er ook niet te veel van.
ja, het verhaal gaat dat bijv indiers en chinezen zeggen over de westerse manier van ‘liefde’: dat dat krankzinnig is. ‘Jullie starten de liefde bij kokend water van 100 graden en verwachten dat dat jaren blijft koken. Wij beginnen bij 50 graden temp. Dan kan het alleen nog meer worden.’zit wat in. Dank voor je leerzame reactie Ihlamur. En jij, hoe heb jij dat tot nu toe gedaan?
Aangerommeld op de passionele manier en met vallen en opstaan een beetje wijzer geworden. Nu al weer enige jaren samen met een Turkse man die ook van het vrouwvolk zijn portie wel gehad heeft. Turkse femmes fatales zijn écht geen lieverdjes, steek ik als Hollandse maar kleurloos bij af…
Dus als ik eens een keer flink de kamer aan het vullen ben met onredelijk gekijf geef ik aan dat ik aan het ‘integreren’ ben. Ja, je moet je toch aanpassen naar het land waar je woont toch ? 😉 Nou koken konden we al, een şalvar hebben we ook, blijft alleen het ‘naz yapmayı’ nog over….. 🙂
Grapje natuurlijk…
Niet dat het allemaal zo geweldig is maar dat is het nergens. De westerse manier van ‘liefde’ is trouwens daar ook nog maar van de laatste pakweg 100/ 150 jaar. Voor die tijd waren ook de meeste huwelijken verstandshuwelijken.
Beide manieren van een relatie aangaan hebben zijn voor en tegens, je moet er gewoon een beetje geluk mee hebben…..
Bij sommigen is daar een levensbeschouwing voor nodig bij anderen werkt ook gezond verstand.
en nog steeds zijn veel huwelijken verstandshuwelijken: de vrouw kiest voor een man om tegenop te kijken (financieel bijv). Dat verhaal van passie… dat VERZINNEN wij gewoon.