Machteloosheid

13
645

Wanneer je je machteloos voelt, gaat dit meestal om een situatie waar je zelf in zit, of een dierbare die in een vervelende situatie zit waar jij niets aan kan doen. Vooral als het om je geliefde gaat die op dit moment in een ander land is, ben je al voorbij je eigen gevoelens. Je legt jezelf neer bij de situatie waar je in zit, zucht nog eens diep en gaat verder. Je werkt door, omdat je weet dat aan het einde van de weg licht is. Zo gaat het op de vervelende dagen. Wanneer je je goed voelt vliegt de tijd voorbij en kan je alles aan! Hoewel we zulke dagen allemaal wel willen, zit het soms gewoon eens tegen.

Wanneer het je eens tegenzit, en je je machteloos voelt in de situatie dat jij en je partner gescheiden van elkaar moeten leven, (bijvoorbeeld omdat je moet werken in een ander land, nog niet getrouwd bent, of niet de financiële middelen hebt om elkaar regelmatig te bezoeken) heb je het op een gegeven moment niet meer over je eigen gevoelens.

Natuurlijk spelen ze nog steeds mee. Maar machteloosheid komt vooral om de hoek kijken wanneer je ziet dat de ander, degene waar je heel veel om geeft, het moeilijk heeft.

Wat mij persoonlijk betreft, mijn gevoelens zijn gewoon zoals ze zijn. Daar is niets aan te veranderen. De ene dag voel je je top, en een andere dag wens je dat de dag snel verstrijkt. Deze dagen heb ik logischerwijs ook nu ik voor 7 a 8 maanden in Nederland ben en mijn man nog in Turkije zit. Het is logisch dat je dan wel eens in een periode beland dat je het even niet meer ziet zitten en wenst dat je nooit was weg gegaan.

Voor je wederhelft, degene die achterblijft, is het hoe dan ook emotioneel gezien moeilijker. Jij bent de gene die weg is. Hij of zij is degene in het zelfde huis en dezelfde ritme. Of misschien is het andersom!

Het is doorgaans niet iets om je zorgen over te maken. Zulke gevoelens horen er nu eenmaal bij en het toont je liefde voor de ander. Het ligt er ook aan in hoeverre jij/jullie emotioneel hebben voorbereid. Is er veel gesproken over het naderende afscheid? Wanneer zien jullie elkaar weer? Wat zijn jullie doelen? Wat is überhaupt de reden van vertrek?

Wanneer je het hier duidelijk en regelmatig over hebt met je partner, zal het hele gebeuren makkelijker te ervaren zijn dan wanneer je je er voor afgesloten hebt en het zogezegd ‘rauw op je dak’ valt.

Zelf heb ik er veel tijd aan besteed om me emotioneel voor te bereiden. Daar pluk ik nu de vruchten van. De vorige keer had ik dat niet zo gedaan en toen vond ik het allemaal één groot drama. Nu weet ik, ondanks wanneer ik me rot voel, alles nog wel te relativeren.

Negatieve gevoelens kunnen soms moeilijk te onderdrukken zijn en misschien is het ook beter om dat niet steeds te doen. Hoe iemand er mee om gaat is heel persoonlijk. Maar het werkt, (vooral voor vrouwen!) juist verkwikkend om jezelf af en toe helemaal te laten gaan. Zodat de spreekwoordelijke deksel van de ketel gaat.

Wanneer je dit niet vergeet krabbel je weer uit dat dipje en vervolg je je weg. Maar een ander verhaal is het, wanneer je je geliefde niet meer ziet lachen. Wanneer je ziet dat híj of zíj het er ècht moeilijk mee heeft dat jullie niet samen zijn. Dat doet zeer. Héél veel zeer.

Op zo’n moment zet je gelijk al je eigen gevoelens opzij. Je aandacht wil je 100% vestigen op je partner, vriend of vriendin die het moeilijk heeft.

De tijden dat ik mijn man zie of spreek zijn bijvoorbeeld helaas best schaars. Nou spreek ik hem wel regelmatig. Daar doen we beide wel ons best voor. Maar de gesprekken zijn te kort om echt diepgang te krijgen. Hij werkt zoals veel Turken die in het toerisme werken, 7 dagen per week. En dan per dag ook nog eens ontzettend lang. Hij staat vroeg op, fietst naar zijn werk, maakt in de zinderende hitte meerdere duiken op een dag. Daarna moet de boot weer naar de haven en schoongemaakt worden. En als laatste krachtinspanning moet hij dan ook nog 13 km naar huis fietsen. Dan zit je met wat pech op standaard 14 uur per dag.

Hij klaagt niet want hij is een trotse man. Maar komt natuurlijk doodmoe thuis. Dus diepgaande gesprekken zijn er niet meer bij. Dat vinden we beiden erg naar. Maar nog pijnlijker vind ik persoonlijk het, wanneer ik mijn man niet mee zie lachen. Wanneer ik dat niet meer zie? Dan weet ik dat hij zich ècht niet goed voelt. Dan is het menens!

Wat doe je op zo’n moment? Het liefste zou ik hem willen knuffelen natuurlijk. Door de telefoon heen willen trekken. De luchtkusjes die ik hem zend wanneer we sluiten na een chat gesprek zijn een blijk van liefde, maar dat komt natuurlijk niet in de buurt.

Ik stuur hem kaartjes, en lieve smsjes. Maar ook dat zal het nare gevoel niet helemaal weg halen. En dat is de machteloosheid waar ik het over heb. Je doet je best, maar uiteindelijk weet je dat er maar één remedie is voor zijn of haar ‘ziekte’.

Helaas laat die remedie in ons geval nog 3,5 maanden op zich wachten, en ga ik ondertussen door met luchtkusjes sturen via de webcam en lieve berichtjes sturen via sms. De beloning is daarna dan wel weer groot!

En daar gaat liefde tenslotte toch om? Je eigen gevoelens even opzij zetten wanneer je ziet dat de ander het moeilijker heeft dan jij maar dit niet toe wil geven.

Liefde is de wens dat het de andere goed gaat, en dat wenst iedereen zijn of haar geliefde toe!

13 REACTIES

  1. Dat klopt, ik ben nu tijdelijk in Nederland om te werken. Dat was helaas noodzakelijk door bepaalde gebeurtenissen. In Februari 2012 ga ik weer terug en in November 2011 komt mijn man 3 weken op vakantie in Nederland. Dus dat zijn de mooie dingen om naar uit te kijken 🙂

  2. mij heeft het mijn huwelijk gekost.Zij zit in turkije en ik kon het niet aan ht alleen zijn.ze vondt na een maand dat ze beter af was zonder mij.

  3. Ja dat is moeilijk ik maak het zelfde door .Mijn man komt in september een weekje hier . maar ik merk dat hij het zwaar heeft ook door de warmte ,de ramadan het valt niet mee. Zowel voor ons hier in nederland als voor de mannen in turkije.We bellen iedere avond maar een vrouw hoort aan de stem van haar man als het anders is .Wij zijn ook gevoeliger en durven erover te praten.Dames wij zijn het sterke geslacht en kunnen dit aan .

    silvana

  4. Ook mijn man woont nu nog in Turkije de warmte lange dagen en het gemis gaan zijn tol eisen.Daarbij komt dat onze aanvraag MVV inmiddels bij de IND ligt maar wanneer die het eens gaan behandelen is niet te zeggen.Dat is het meest erge op dit moment een IND mensje heeft onze toekomst in handen.Geen uitzicht op wanneer wij elkaar weer zien is niet fijn………….

  5. @Mellaerts Guido, wat erg dat je huwelijk eraan stuk is gegaan! Heel veel sterkte.

    @halilsil, wat een mooi vooruitzicht is dat! Wanneer je iets hebt om naar uit te kijken wordt het doorgaans wel makkelijker om die tijd te overbruggen. En wij vrouwen zijn inderdaad erg gevoelig, al helemaal met dit soort dingen. Persoonlijk is het een goede uitlaatklep om het van mij af te schrijven. Dan kan ik het kwijt!

    @Sarisin, het is inderdaad heel naar wanneer je beseft dat je lot in de handen van een ander ligt. We kunnen alleen maar hopen dat de personen die dit behandelen beseffen hoeveel het voor ons betekent. Daarom is het altijd raadzaam om een persoonlijke brief met uitleg toe te voegen. Share your emotions! Ik hoop dat jullie snel weer samen zijn. Dat geldt overigens voor iedereen die nu niet samen is met zijn of haar liefje!

    @angel, dank je wel 🙂 Ik ben blij te horen dat het in ieder geval heel herkenbaar is. Ik hoop ook dat ik mensen er mee kan steunen!

  6. Gossie DigiDee, wat heb je dit duidelijk omschreven. Gelukkig heb ik daar geen last van, maar ik kan me wel inleven wat dit met je doet. Ik denk dat ik gillend terug zou gaan. Vorig jaar moest ik ook gedwongen 3 weken zonder mijn man, alleen contact via internet. Pfff, er kwam geen eind aan, blij dat ik na 3 weken weer in zijn armen kon vallen. Nou sterke vrouw..nog even, of ben je inmiddels weer in Turkije?
    Warme groet
    Snow®

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in
Captcha verification failed!
Captcha gebruikersscore mislukt. Gelieve ons te contacteren!