Mark van der Werff is er beduusd van. Zo’n verpleterende gastvrijheid als in Turkije is hij nog nergens tegengekomen. “Ongelofelijk”, zegt de rechercheur van de Rotterdamse politie. “Nederlanders zijn niet zo warm en open. Nou daar weten ze hier in Turkije wel raad mee. We krijgen applaus. We worden uitgenodigd om mee te eten. En we mogen zelfs bij mensen slapen! Turkije staat met stip op nummer 1 wat gastvrijheid betreft! Wel moeilijk om af en toe al dat eten af te slaan.”
Samen met de 43-jarige fotograaf Sander Parmentier maakt Mark een wereldreis van Rotterdam naar Sjanhai en terug via Moskou. Niet zoals Marco Polo op kamelen, maar met quads. Ruim 30.000 kilometer langs de Zijderoute. “Bij voorkeur buiten de gebaande paden zodat we in dorpen en in gebieden komen die je anders nooit zou zien”, zegt Mark. “dat is nou het mooie van deze trip”.
Over de hartelijkheid van de Turken raakt hij niet uitgepraat. Zo was er Ismet, eigenaar van een buurtwinkeltje en part time ambtenaar. Die nodigde hen uit voor een typisch Turks ontbijt: brood met tomaat, kaas, komkommer en olijven. Of die keer om 2 uur ‘s nachts toen een heel dorp uitliep om de twee Nederlanders op hun gekke voertuigen te begroeten. Via het Google vertaalprogramma op de laptop konden ze hele gesprekken voeren met de dorpsbewoners. En op een andere nacht werden ze hartelijk ontvangen door de gendarmerie van Çaykışla. “We mochten daar in een soort van stadskantoor slapen”. Soms knijpen ze hem even. Zien ze opeens politie staan bij hun quads. Boete? Wegslepen? Papieren tonen? Nee hoor. Ze willen gewoon op de foto. Ondertussen beginnen de quad avonturiers al BT-ers – Bekende Turken – te worden. KanalTurk, een van de Turkse zenders, had hen in de uitzending.
De twee vinden het heerlijk om op hun Yamaha’s rijden. Met hun ‘Grizzly’s’ midden in de spits door het centrum van de hoofdstad Ankara crossen. Dat is natuurlijk echt kicken. Zelfs bussen gingen voor hen opzij. Geweldig is het ook om te zien dat zelfs Ferrari bestuurders stoppen om naar hun quads te kijken. Maar vakantie vieren is het zeker niet, zo benadrukt Mark na een maand on the road. Druk, druk, druk is het. Filmen, rijden, afspraken plannen, foto’s bewerken, visa regelen, het onderhoud aan de quads en contact houden met het thuisfront.
Tijdens hun expeditie van een half jaar maken ze een documentaire. “Op de Wereldexpo in Shanghai laten we daar al wat van zien”, aldus Mark. “Daarnaast hopen we ook wat foto’s van onze reis te kunnen laten zien tijdens een fototentoonstelling met hetzelfde thema als de Wereldexpo: ‘Better city, better life’. Dat gaat over verstedelijking. Wij willen beelden laten zien uit de dorpen die we aandoen”, aldus Mark.
Nederlanders die het duo online volgen kunnen hen in de landen die ze aandoen ’try-before-you-die-opdrachten’ geven. Men kan bieden op de uitdagingen. De opdracht die het meeste geld oplevert wordt uitgevoerd. Op die manier willen Sander en Mark zoveel mogelijk geld ophalen voor SOS-Kinderdorpen, een organisatie die in 132 landen een liefdevolle gezinssituatie biedt aan kinderen die er alleen voor staan.
De opdracht die ze in Turkije moeten zien te klaren is een wedstrijd met een worstelkampioen. Ze hopen dat ze veel adviezen krijgen want worstelen is geen sport waar deze twee iets van weten. Maar wat er ook gebeurt tijdens de wedstrijd, belangrijkste is dat er geld in het laadje komt voor de weeskinderen van SOS-Kinderdorpen. In Iran willen ze op het oude stadplein van Isfahan iemand met een mes scheren. Dat wordt spannend. Niet alleen het vinden van een ‘slachtoffer’, maar ook het scheren met een mes.
Inmiddels hebben ze er meer dan 4.000 kilometer opzitten. Met hun YFM700 Grizzly quads racen over snelwegen. Of langs paden en door weilanden waar ze meer het gevoel hebben op een skippybal te zitten. Pech hebben ze nog niet gehad. Al dachten ze in de buurt van Ankara wel dat ze voor het eerst problemen hadden. De motor van Mark haperde. Maar wat bleek? De benzinetank was gewoon leeg. Ze zijn dik tevreden over hun quads, die door Yamaha worden gesponsord. “Het zijn ongelofelijke machines”, zegt Mark.
Gekke dingen maken ze wel mee. Buiten de steden en de dorpen zijn ze aangewezen op wildkamperen in de tentjes die ze bij zich hebben. In Roemenië reden ze om 1 uur ’s nachts door de bossen op zoek naar een geschikte plek om de nacht door te brengen. Mark: “Toen zagen we opeens twee wolven voor ons. Dat was wel heel bijzonder”. En in Istanbul konden ze ’s avonds ook geen kampeerplek vinden. Nadat ze ruim twee uur hadden rondgereden, sloegen ze op goed geluk in het donker – met alleen het schijnsel van hun lampen – hun tentjes op. “Toen we ’s ochtends wakker werden, bleek dat we naast een begraafplaats stonden. Maar wel met een schitterend uitzicht op de Bosporus. Kijk, daar doen we het voor”.
Andere verrassingen? Daar hoeft Mark niet lang over na te denken. In Bulgarije en Roemenië, beide EU-landen, hebben ze ‘super slechte wegen met kuilen’. Zodra ze Turkije binnenreden ‘was het asfalt net zo goed als op de A13; dat hadden we echt niet verwacht’. Er is maar één ding dat hen heel erg tegenvalt in Turkije: de dure benzine. “Die is hier zelfs duurder dan in Nederland, zo’n 2 euro per liter!”
Wat ’n reis zeg
lijkt me prachtig om ook ‘ns te doen